Filipiny – uroki starej Manili

Manila to jedno z najbardziej ludnych miast Azji. Z całych Filipin ściągają tam tłumy w poszukiwaniu lepszego życia. Niestety dla wielu z nich, podróż kończy się w slumsach Manili, w niesławnej dzielnicy Tonda, gdzie wegetują, łapiąc się najróżniejszych zajęć. Manila to miasto niesamowitych kontrastów. Obok niesamowitej biedy widać grodzone osiedla zamieszkałe przez elitę. Luksusowe apartamentowce coraz gęściej rosnące w biznesowej dzielnicy Makati kontrastują z budowanymi z byle czego domkami biedoty, osiedlającej się wzdłuż rzeki Pasig, głównej rzeki Manili. Władze burzą te prowizoryczne osiedla raz na jakiś czas, ale w mgnieniu oka wyrastają nowe.

Manila boryka się z wieloma problemami – przeludnienie, zanieczyszczenie powietrza i niesamowitym wręcz natężęniem ruchu samochodowego. W zaleźności od dni tygodnia, na ulice w godzinach szczytu wjechać mogą tylko samochody o parzystych lub nieparzystych numerach tablic. Mimo to korki o jakich nie śniło nam się w Europie są zmorą tej olbrzymiej metropolii. Podobnie jak wysoka przestępczość, czy groźba zamachów terrorystycznych. Wejście do centrum handlowego, wiąże się z kontrolą jaką znamy z lotnisk, a wejść pilnują strażnicy wyposażeni w karabiny maszynowych. Kontrastem dla tej nowej Manili, jest stara Manila, a raczej to co z niej zostało – Intramuros.

Intramuros, miasto „za murem” jest najstarszą częścią Manili. Zbudowana przez Hiszpanów w XVI wieku, była siedzibą rządu kolonialnego. Jest ostatnim co pozostało ze starej Manili, po tym gdy w 1945 została ona niemal zrównana z ziemią, gdy wojska generała McArthura odbijały ją z rąk Japończyków. Jedynym miastem z większym procentem zniszczeń w czasie wojny była Warszawa.

Pierwszym budynkiem na jaki się natknąłem był konsulat RP. Wszedłem na chwilę i dano mi numery alarmowe na wypadek, gdybym czegoś potrzebował. Konsulat służył głównie miejscowym, przypuszczam, że załatwiali wizy do Schengen. Konsulat położony jest tuż obok wejścia do parku prowadzącego do fortu Santiago, głównej fortecy Intramuros.

Karoce to tradycyjny środek transportu, dziś wyparty przez samochody i trójkołowe motocykle z domontowaną kabiną.

Fort Santiago uległ poważnym zniszczeniom w czasie wojny, ale udało sie zrekonstruować dużą część zabudowy. Dziś jest jednym z ciekawszych zabytków Intramuros. Zbudowany przez Hiszpanów, bronił Manili przed Anglikami w czasie konfliktu angielsko-hiszpańskie w 1797 roku. Odgrywał też ważną rolę w czasie filipińskiej wojny o niepodległość na początku XX wieku, w czasie której Filipińczycy ulegli Amerykanom, po uzyskaniu niezależności od Hiszpanii.

Na terenie Intramuros znajduje się również katedra Manilska, podobnie jak Kościół św. Augustyna, najbardziej pożądany kościół Manili, jeśli chodzi o śluby. Budowe katedry rozpoczęto w 1571 roku i jest to jeden z najstarszych kościołów Filipin.

Architektura Intramuros jest dziś niemal unikatowa. Niewiele jest miejsc na Filipinach, gdzie zachował sie ten unikatowy mix kultury hiszpańskiej i filipińskiej. Ulice Intramuros pełne są ciekawych zakątków i warto wybrać się na dłuższy spacer.

Intramuros to jedno z najbezpieczniejszych miejsc w Manili, na każdy rogu strzeżone przez żołnierzy w historycznych mundurach. Można wybrać się na spacer po murach, które są popularnym  miejscem spotkań miejscowej młodzieży, witającej mnie „Hey Joe”. Sytuacja podobna jak w Chinach – biały z marszu kojarzony jest z Amerykaninem. Po spacerze warto napić się specjału Manili – Green Mango Shake – shake ze zmieszanych dojrzałych i półdojrzałych mango. Te zielone, niedojrzałe mango nadają mu orzeźwiający kwaskowaty smak. Najepszy Shake w moim życiu! Intramuros to w Manili punkt obowiązkowy. Po zobaczeniu go, można z czystym sumieniem ruszać w prowincję, gdzie ukryte jest prawdziwe piękno Filipin.